8 Eylül 2011 Perşembe

Hu huuu Blogcum müsaitsen sana uğrayacaktım...

 Heyy içimdeki ses sustu sanan blogcum hiç susar mı o? cırcırcır her sn. mırıldanıyor. Kah iyi şeyler söylüyor Kah kötü şeyler... Bazen beni deli misali kendi kendine gülmekten alıkoyamazken bazen de durduk yere ağlatıyor ; sonuç olarak da hiç susmuyor. Hatta nasıl bir içimdeki konuşan belgin ise gece su içmelere kalksam bıdı bıdısından uykumu kaçırıyor.
  Sevgili blogcum;
 hiç bitmeyen bir yorgunluk, bolca umut , haddinden fazla sevgi taşıyorum bu aralar içimde... mecburiyetlerden tanımış olduğum insanlara karşı daha mesafeli olmayı da öğrendim bu aralar... N'güzel birşeymiş bu. Herkes tarafından sevilmek zorunda olmadığım gerçeğini anlamak beni rahatlattı doğrusu.. Varsın kimi insanlar da sevmesin beni değil mi? N'büyük yükmüş meğersem o blogcum. Sırtımdaki yükleri atmaya başladım gibi hissediyorum. Hayata karşı koyvermişlik demiyelim de bunun adına hayattan dersler çıkarma diyelim di mi?
 Hani şu insanın yapı meselesi olayı var ya blogcum ben onu bu aralar biraz daha farklı algılar oldum. Evet benim değişmeyen bir yapım elbette var "fazla iyimser olmam , her bana yakınana acımam , kimseyi kırmamak zorunda olmam " v.s. gibi.... Şimdi algılayışımdaki değişiklik şu ; madem yapım değişmiyor ben de bu özelliklerimi gösterdiğim bir çekirdek insan oluşturayım gerisini koyvereyim gitsin... Anlatmak zormuş be blogcum sen bir de uygulama kısmını bilsen??
 İşte de böyle... insan 1.5 sene bloguna birşeyler karalamaz da sonra bunları mı yazar..?? Yazdım gitti...
Sevgiler....

2 yorum:

  1. iyi ki de yazdın...Ve ben bu yazının üzerine çoook ama çok yorum yapardım ama yapmam:)))
    Neyse kısaca;ÇEKİRDEK GÜZELDİR:)))
    Öperim bolca:))

    YanıtlaSil
  2. çekirdek güzelmiş:)) çifte kavrulmuşu daha da güzelmiş anladım:))

    YanıtlaSil